Слабые и пожилые люди как никогда нуждаются в нашей пддержке и помощи! Они чаще всего нуждаются в душевной теплоте, в физической помощи, не говоря и не прося нас об этом. Мы должны задуматься о душевной заботе к пожилым людям, о сострадании и понимании их долгой и тяжелой жизни. Чтобы сделать пожилого человека счастливым, достаточно просто поговорить с ним по душам, проявить заботу, поинтересоваться самочувствием. Ведь ничто не может быть дороже для них, чем любовь и ощущение полезности людей. Мы часто уделяем много времени нашим друзьям, работе, забыв про самых родных, бабушек, дедушек. Считая, что дела важнее, мы каждый раз откладываем поездку домой к больной старушке. И когда осознаем возможность потери, бывает уже поздно, стыдно и больно за свою невнимательность и равнодушие к самому близкому человеку. Так давайте будем чуточку внимательнее, проявлять отзывчивость и внимание к пожилым людям. Дарить тепло и заботу, показывая их важность и нужность в этом мире!
Քերականություն
Վարժություն 1։ Գտնե՛լ, թե որ բառերի կազմության ժամանակ է կատարվել է ձայնավորի հնչյունափոխություն։
Միջնապատ-
միություն-
գինեգործ-
կիսալուսին- կես
թիավարել-
վիպասան- վեպ
շինարարություն- շեն
հիվանդասենյակ-
գիրանալ- գեր
գիտուն-
վիրահատել- վերք
վիճահարույց-վեճ
գիսավոր- գես
հիանալի-
լիություն-
զինագործ- զենք
սիրավեպ- սեր
դիմաքանդակ- դեմք
կինոթատրոն-
Վարժություն 2։ Գտնե՛լ, թե որ բառերի կազմության ժամանակ է կատարվել ի ձայնավորի հնչյունափոխություն։
Հնադարյան-հին
տնական-
ջրավազան-
ընչաքաղց-ինչք
ըղձական- իղձ
ընկուզենի-
ազնվական- ազնիվ
գնորդ- գին
վեհապանծ-
մտաբերել-միտք
լեռնագործ-
հիմնադիր-
լրագրեր- լրագիր
աղավնյակ-աղավնի
վիրակապ-
քմային- քիմք
գարեհաց-
ճգնել-ճիգ
թրթիռ-
գունագեղ-
միջանկյալ-
նշաձև-
գրակալ- գիր
թխամորթ-
կրաման- կիր
նմանատիպ-
սրտակից-սիրտ
Վարժություն 3։ Գտնե՛լ, թե որ բառերի կազմության ժամանակ է կատարվել ու ձայնավորի հնչյունափոխություն։
Բրդոտ- բուրդ
կարմրախայտ-
բվեճ-բու
թմբեր- թումբ
ըմպանակ- ումպ
գնացուցակ-
ջրամբար-ջուր
նշանագրություն-
տնական-տուն
գթալ-գութ
ժողովրդական-ժողովուրդ
խճուղի-
խմբակային-խումբ
մրգահյութ-
խնկարկել-խունկ
տրտնջալ-տրտունջ
ոսկեգույն-
սրել-սուր
գրականություն-
աշխարհագրական-
լրաբեր-լուր
ցորենահատ-
առվակ-առու
մթնել-մութ
դյուրահալ-
հնձել-հունձ
Վարժություն 4։ Գտնե՛լ, թե որ բառերի կազմության ժամանակ է կատարվել ը ձայնավորի հնչյունափոխություն։
Տնակ-ը
մանկական-
ծանրամարտ-
մանրադրամ-ը
մտադրություն-ը
մեղրահաց-
կիսակառույց-
փոքրություն-
լրատվական-ը
քաղցրահամ-
սանրել-
ընձուղտ-
եզրաշերտ-
լիտրաչափ,-
գլխաշոր-ը
ցուցափեղկ-
վագրաձի-
լուսավորություն-
դստրիկ-ը
կպրագույն-ը
լայնություն-
բարձրություն-
ծաղկաման-
մետրանոց-
ծաղրանկար- ը
սրամիտ- ը
ժանրային-
Վարժություն 5։ Գտնե՛լ, թե որ բառերի կազմության ժամանակ է կատարվել երկհնչյունի հնչյունափոխություն։
Բուսական- ույ
հրեղեն-
աստղանիշ-
գուրծունեություն-
ձնծաղիկ-յու
նվիրատվություն-
ալրաղաց-յու
անկյունաչափ-
բնավեր-ույ
գունատ-ույ
ձկնաբուծարան- ույ
դռնակ-
եղջերափող- յու
միութենական-յու
մանկական-
սառցարան-ույ
մրցավազք-ույ
մատենագիր- յա
բուրավետ-ույ
հրակայուն-
մշակութային-ույ
տարեվերջ-
արնանման- յու
առօրեական- յա
այգեպան-
մթերային-
զգուշություն-ույ
ՏՅԱՐՆԸՆԴԱՌԱՋ ԿԱՄ ՏՐԸՆԴԵԶ
Տոնը նշվում է փետրվարի 14-ին, երբ դեռ ձմեռ է և սարերում ձյուն է նստած: Համընկնում է կաթոլիկ սբ.Վալենտինի տոնի հետ:
Տրնդեզ տոնն ավանդույթի շարունակման օրինակ է: Նախկինում այն հեթանոսական, կրակապաշտական տոն է եղել և քրիստոնեացվել է Հայ առաքելական եկեղեցու կողմից:
Տրնդեզը Հայաստանում նշում են արդեն մի քանի հազար տարի: Մի ավանդության համաձայն, ի սկզբանե այն նվիրված է եղել Տիրին` գրչության, դպրության, իմաստության, գիտելիքի, արվեստի հովանավոր աստծուն: Ընդունված է կարծել, որ տոնի անվանումը թարգմանվում էր` «խոտի դեզ վառել Տիրի պատվին»: Որոշ մասնագետներ կարծում են, որ Տրնդեզ բառը նշանակում է դիզված կրակ: Հեթանոսական մի այլ ավանդությամբ տոնը խորհրդանշել է Վահագն աստծու ծնունդը, երբ երկունքը տևել է քառասուն օր: Վահագնի ծնունդը տեղի է ունեցել բոցերի մեջ, որոնցից քուրմը կրակ է վերցրել եւ հեթանոս համայնքի համար խարույկ վառել: Խարույկի շուրջ հեթանոսների տոնակատարության ժամանակ նորահարսները թռչում են կրակի վրայով՝ Վահագնի նման արու զավակներ ծնելու ունակություն ձեռք բերելու ակնկալիքով: Մեկ այլ վարկածով՝ տոնը նվիրված է եղել Միհր աստծուն եւ կապված է կրակի պաշտամունքի հետ: Տոնի նպատակն է եղել կրակի միջոցով ազդել սառնամանիքների վրա եւ հմայական ճանապարհով ուժեղացնել արեւի ջերմությունը:
Հայաստանում քրիստոնեությունը որպես պետական կրոն ընդունելուց հետո տոնի անունը փոփոխություններ է կրել, «Տեարնընդառաջ»-ը թարգմանվում է` առաջ գնալ, հանդիպել Տիրոջը:
Տոնը նշում է Աստծո հետ հանդիպման հանդիսավոր ժամը: Երբ Հովսեփը և Մարիամը քառասնօրյա Հիսուսին տարան տաճար` Տիրոջը նվիրելու: Այնտեղ էր Սիմոն անունով մեկը, որին խոստացվել էր մահ չունենալ, մինչ Օծյալ Փրկչի գալը: Նա ընդառաջ եկավ և գրկեց ու օրհնեց մանուկ Հիսուսին:
Տոնը նշվում է փետրվարի 14-ին (հունվարի 6+40օր): Կատարվում են Գարնան Հրավերքի արարողություններ: Պատանի տղաներն ու աղջիկները նախօրոք պատրաստում են փայտ և վառելիք: Ամենամեծ խարույկը վառվում է նախօրեին եկեղեցու բակում: Այդ խարույկից տղաները կրակ են տանում իրենց բակերում խարույկ վառելու համար: Այնպես, ինչպես պայթում են առաջին բողբոջները և առաջին ծիլերը դուրս են գալիս հողից, բռնկվող կրակը բարձրանում է երկինք:
Արարողության իմաստը ապագա բերքին ճանապարհ հարթելն է: Որպեսզի դաշտերում ցորենն առատ լինի, այգիները պտղառատ լինեն, որպեսզի տնային կենդանիներն ու թռչունները շատ ձագեր ունենան: Տղաներն ու աղջիկները փայտ են գցում խարույկին և իրենց բարի մտքերը հաստատելու համար, թռչում են կրակի վրայով: Երիտասարդ հարսները թռչում են կրակի վրայով, որպեսզի տարին հաջող լինի և ծնվեն երեխաներ: Սա փորձություն է ոչ միայն համարձակների, այլ նաև մաքուրների և բարի սիրտ ունեցողների համար: Խարույկի վրայից չի հաջողվում թռչել նրանց, ում սիրտը բարի չի, իսկ մտքերը կեղտոտ են: Խարույկի մեջ են նետվում ամեն տեսակի անպետք իրեր և ամենազոր կրակը մաքրում է մարդկանց տները անպիտան իրերից, ոչնչացնում է օձերին և կարիճներին, ամոքում է կարիքավորներին, տաքացնում և ապաքինում հիվանդներին: Իսկ երեկոյան, արդեն մարող կրակի շուրջ պարում և զանազան խաղեր են խաղում տղաներն ու աղջիկները:
Տրընդեզի խարույկի մոխիրը թափում էին տան չորս անկյուններում, որ օջախը ‹‹բարաքյաթով›› լինի: Մոխիրը կարող էին լցնել կճուճների վրա, որ դրանք միշտ առատ լինեն, հավաբներում, որ հավերը ձու ածեն, գոմերում, որ անասունները չհիվանդանան: Մոխիրը շաղ էին տալիս արտերում, տանում էին այգի ու թաղում հողում, որ ծառերը պտղատու լինեն:
Այս տոնն այսօր էլ նշվում է մեծ շուքով, շարունակում է ապրել ի շնորհիվ հայի ազգայինը պահպանելու բնազդի, ընտանիքի և հավատի նկատմամբ հատուկ ակնածանքի և վերաբերմունքի: Պատահական չէ, որ բարեկամներն ու մտերիմները հավաքվում են նորապսակների տանը, ընծաներ են պարգևում և նվերներ, որոնք երիտասարդ զույգերը պետք է օգտագործեն համատեղ կյանքում:
Երջանիկ կհամարվի այն ճանապարհորդը կամ հնագույն երկրի այն հյուրը, ով իր այցելության համար կընտրի տարվա հենց այս ժամանակը: Եթե Դուք կտեսնեք բակերում այրվող խարույկներ և շուրջպար բռնած մարդկանց, իսկ կենտրոնում երիտասարդ զույգի, ապա կարող եք համարձակ մոտենալ: Տյարնընդառաջը հյուրաշատ տոն է, այստեղ ուրախ են ամեն եկողի համար: Հարազատներն ու բարեկամները շուրջպար են բռնում, երիտասարդներին առնելով շրջանի մեջ, ի նշան իրենց նվիրվածության ու հավատարմության: Իսկ երբ զույգի վրա հացահատիկի տարբեր տեսակներից «անձրև» կթափվի, մի զարմացեք: Սկեսուրն է այդ կերպ իր նորապսակներին առատ կյանք մաղթում:
Արարողության գագաթնակետը խարույկի վրայով երիտասարդների թռչելն է, և հաջողության նշան է, եթե հարսի կամ փեսայի զգեստին կրակ կպչի: Դա նշանակում է, որ բոլոր չար աչքերն ու մտքերը այրվեցին զգեստի հետ մեկտեղ:
Նրանցից հետո խարույկի վրայով թռչում են բոլորը: Եվ այդպիսով Դուք ոչ միայն ականատեսն եք դառնում, այլ նաև հնագույն արարողության մասնակիցը:
Կարդացեք նաև